Toen Joram een jaar werd kreeg hij voor zijn verjaardag een tafeltje met twee stoeltjes. Inmiddels is ie zeven en nog staat die tafel bij ons in de huiskamer (en wordt nog steeds heel veel gebruikt). Na zes jaar was het blad van de tafel niet zo heel erg, en dat is zacht uitgedrukt, mooi meer. Regelmatig maakte ik hem schoon met Jif, chloor en allerlei andere chemische middelen die resultaat hadden. Maar ook dat mocht op een gegeven moment niet meer baten. Nu zag ik afgelopen week in de 101 Woonideeen een geweldig idee staan: Iemand had het tafelblad bekleed met tafelzeil en de zittingen van de stoeltjes geschilderd. Dat was niet zo heel moeilijk en een project wat goed te overzien was. Toen Joram en ik vanmiddag toch in de stad waren (we gingen immers naar de bioscoop) heeft Joram tafelzeil uitgekozen en ik heb vanavond gelijk de stoute schoenen aangetrokken en ben aan de slag gegaan. Ik had niet het geduld om de verfkwast tevoorschijn te halen en heb dus ook de zittingen van de stoeltjes met het tafelzeil bekleed. En ik moet zeggen dat ik zeer tevreden ben met het resultaat. Joram heeft het nog niet gezien, dus ik ben benieuwd wat zijn reactie morgenochtend is.
When Joram turned one year old he got a little table with two chairs for his birthday. He's now seven and they are still in our livingroom (and they are used quite often) After six years the table top did not look as good anymore (and that's uan understatement!) I regularly cleaned it with all kind of dirty chemical cleaners, as long as there was any result. But at the end that did not work anymore. Last week I saw a great idea in a interior magazine: Someone painted the seats of the chairs and covered the tabletop with a vinyl tablecloth. That did not seem too hard and it was a project that was easy enough to handle. So when Joram and I were downtown this afternoon (when we were going to the theatre) Joram picked out some vinyl and tonight I right away started working on it. I was too impatient to paint the seats so I also covered those with the vinyl. And I must admit: The result is awesome! Joram did not see it yet, so I am curious about what he's thinking.