Nowadays you see the greatest items in peoples front yards when babies are born. There's tons of those crashing storks (which are so cool, but not for us, there's too many out there) So when we knew I was pregnant Richard was saying that he was going to make the stork. To be honest: I did not have a whole lot of trust in him: You can't count the times when he said to me: I'll make that for you.
But as time moved on he started to look into storks. Their shape, their color (We even had a discussion with friends about the colour of the storks beak and legs) and how he was going to put it together.
He went to the hardware store and got the wood and in the end: There was this awesome stork! (I right away felt bad that I thought he wasn't going to do it, LOL) Because we did not know we had a boy or a girl and we were not even sure about the girls name (we had two names all the way until Jinte was born) Richard did not make the name sign until she was born. And he also got to use my scrapbook supplies. He used my Making Memories foam stamps and some acrylic paint.
The hardest thing to do was to find a doll to hang in the diaper. Where did all those plasticy dolls go to?????
Yesterday I finally realized it was time to get the stork out of our front yard (Jinte is 8 weeks) You don't want to celebrate your childs first birthday with the birth stork still in the front yard, LOL.
I am posting some pics of Jinte. Just wanted to tell you that she is doing really good. She grows weel, eats like a charm, sleeps even better and laughs as soon as you talk to her. It is so much fun having a baby again (Though there's also a lot of organizing: Where are those days when you just got your jacket and stepped outside????)
Tegenwoordig zie je de meest geweldige attributen in de voortuin staan als er een baby is geboren. Je ziet heel veel van die neergestorte ooievaars en zelfs hele landingsbanen voor ooievaars. Die neerstortende ooievaar is helemaal geweldig, maar niet voor ons: Te veel mensen hebben er eentje.
Toen we wisten dat ik zwanger was zei Richard dat ie zelf ee
n ooievaar ging maken. Om eerlijk te zijn had ik daar niet echt heel veel vertrouwen in. Je moest eens weten hoeveel keren hij in de afgelopen jaren heeft gezegd: Dat maak ik wel voor je! Hahahaha.
n ooievaar ging maken. Om eerlijk te zijn had ik daar niet echt heel veel vertrouwen in. Je moest eens weten hoeveel keren hij in de afgelopen jaren heeft gezegd: Dat maak ik wel voor je! Hahahaha.Maar de tijd vorderde en hij ging zich verdiepen in de ooievaar. Hoe ziet hij eruit, van wat voor materiaal moet ie worden? We hebben met vrienden zelfs een discussie gehad over de kleur van de snavel en de poten.
Toen ging Richard op weg naar de bouwmarkt en na een hoop geknutsel was ie er: Een geweldige ooievaar! (Ik voelde me gelijk schuldig omdat ik had gedacht dat ie er geen zou maken, hahaha) Omdat we niet wisten of we een jongen of een meisje zouden krijgen kon het bord met de naam nog niet worden gemaakt. Uit de meisjesnaam waren we nog helemaal niet. We hebben pas gekozen toen Jinte geboren was. Om het naambord te maken heeft Richard uiteindelijk nog gebruik gemaakt van mijn scrapbookspullen: Mijn Making Memories stempels en acrylverf.
Het moeilijkste was wel om een pop te vinden die in de luier moest hagen. Waar zijn al die plastic poppen toch gebleven?
Gisteren kwam ik tot de conclusie dat het toch wel eens tijd werd om de ooievaar weg te halen (Jinte is nu 8 weken) Je wilt uiteindelijk niet de eerste verjaardag van je kind vieren met de geboorte ooievaar nog in de voortuin!
Ik plaats wat foto's van Jinte. Ze doet het helemaal geweldig. Ze groeit goed, eet goed,slaapt zelfs nog beter en lacht zodra je naar haar kijkt. Het is zo leuk om weer een baby in huis te hebben (Alhoewel; waar is de tijd gebleven dat je gewoon je jas pakte en naar buiten ging?)
love that tradition in the netherlands..we don't have that custom here in canada..Jinte is so sweet..looks like Joram likes being the older brother..
ReplyDelete